Tekst
Printversion

Petrarca, Francesco : La vita fugge e non s'arresta un'ora (Il Canzoniere, rima 272)

(in 'Petrarca, Francesco : Il Canzoniere')

-> Dutch
-> English

La vita fugge e non s’arresta un’ora,


La vita fugge e non s’arresta un’ora,
e la morte vien dietro a gran giornate,
e le cose presenti, e le passate
mi dànno guerra, e le future ancóra;

e ’l rimembrare e l’aspettar m’accora
or quinci or quindi, sí che ’n veritate,
se non ch’i’ ho di me stesso pietate,
i’ sarei già di questi pensier fòra.

Tornami avante s’alcun dolce mai
ebbe ’l cor tristo; e poi da l’altra parte
veggio al mio navigar turbati i vènti;

veggio fortuna in porto, e stanco omai
il mio nocchier, e rotte àrbore e sarte,
e i lumi bei, che mirar soglio, spenti.

(Source: Petrarca, Francesco)


Original


La vita fugge e non s’arresta un’ora,
e la morte vien dietro a gran giornate,
e le cose presenti, e le passate
mi dànno guerra, e le future ancóra;

e ’l rimembrare e l’aspettar m’accora
or quinci or quindi, sí che ’n veritate,
se non ch’i’ ho di me stesso pietate,
i’ sarei già di questi pensier fòra.

Tornami avante s’alcun dolce mai
ebbe ’l cor tristo; e poi da l’altra parte
veggio al mio navigar turbati i vènti;

veggio fortuna in porto, e stanco omai
il mio nocchier, e rotte àrbore e sarte,
e i lumi bei, che mirar soglio, spenti.

(Source: Petrarca, Francesco)

Dutch


Het leven gaat zijn niet te stuiten baan,
de dood volgt op de voet; als het verleden
belaagt nu ook het heden mijn bestaan,
en wat nog komen moet belaagt mij mede.

Van links valt mijn herinnering mij aan,
van rechts wat mij nog wacht; ik zeg met reden:
had ik niet met mijzelf zo mee geleden,
dan had ik die gedachten niet doorstaan.

Als 't beetje vreugde van mijn trieste dagen
herleeft, dan steekt een storm op in mijn hoofd,
alsof de wind mijn scheepje weg zal vagen,

zelfs aan de ree; mijn loods is als verdoofd,
de mast is met het want kapotgeslagen,
het mij zo dierbaar ogenlicht gedoofd.

(Source: Petrarca, Francesco - Verstegen, Peter (2008), p.421)

Original


La vita fugge e non s’arresta un’ora,
e la morte vien dietro a gran giornate,
e le cose presenti, e le passate
mi dànno guerra, e le future ancóra;

e ’l rimembrare e l’aspettar m’accora
or quinci or quindi, sí che ’n veritate,
se non ch’i’ ho di me stesso pietate,
i’ sarei già di questi pensier fòra.

Tornami avante s’alcun dolce mai
ebbe ’l cor tristo; e poi da l’altra parte
veggio al mio navigar turbati i vènti;

veggio fortuna in porto, e stanco omai
il mio nocchier, e rotte àrbore e sarte,
e i lumi bei, che mirar soglio, spenti.

(Source: Petrarca, Francesco)

English


Life flies, and never stays an hour,
and death comes on behind with its dark day,
and present things and past things
embattle me, and future things as well:

and remembrance and expectation grip my heart,
now on this side, now on that, so that in truth,
if I did not take pity on myself,
I would have freed myself already from all thought.

A sweetness that the sad heart knew
returns to me: yet from another quarter
I see the storm-winds rattling my sails:

I see no chance of harbour, and my helmsman
is weary now, and my masts and ropes are broken,
and the beautiful stars, I used to gaze on, quenched.

(Source: Sadlon, Peter)


Page last updated : 30/10/2019 13:44:49
My code : #Tekst_7569