Original Vergine, in cui ho tutta mia speranza, che possi e vogli al gran bisogno aitarme, non mi lasciare in su l’estremo passo; non guardar me, ma chi degnò crearme; no ’l mio valor, ma l’alta sua sembianza, ch’è in me, ti mova a curar d’uom sí basso. Medusa, e l’error mio m’han fatto un sasso d’umor vano stillante: Vergine, tu di sante lagrime, e pie, adempi ’l meo cor lasso; ch’almen l’ultimo pianto sia devoto, senza terrestro limo, come fu ’l primo non d’insania vòto. (Source: Petrarca, Francesco)

Dutch O Maagd op wie mijn hoop gevestigd is, die mij in hoogste nooddruft bij wil staan, verlaat mij niet nu 't einde mij verwart. Bezie niet mij, maar zie mijn Schepper aan, niet wat ik ben, maar Zijn gelijkenis, dan gaat een zo laag mens U aan het hart. Medusa - of mijn kwaad - heeft mij verstard, al blijven tranen stromen; o Maagd, vervul met vrome, devote tranen toch mijn moede hart! En dat mijn laatste snik godvruchtig zij, vrij van het aardse slik, want eerder was ik niet van waanzin vrij. (Source: Petrarca, Francesco - Verstegen, Peter (2008), p.549-551)

Page last updated : 30/10/2019 13:45:30
My code : #Tekst_7968