Tekst

Vergilius, Publius Maro : Dissimulare etiam sperasti, perfide tantum (Aeneas, IV, 305-319)

Dissimulare etiam sperasti, peride tantum

Dissimulare etiam sperasti, peride tantum
Posse nefas? Tacitusque mea decedere terra?
Nec te noster amor, nec te data dextera quondam,
Nec moritura tenet crudeli funere Dido?

Quin etiam hiberno moliris sidere classem,
Et mediis properas Aquilonibus ire per altum,
Crudelis? Quid, si non arva aliena domosque
Ignotas peteres et Troia antiqua maneret,
Troia per undosum peteretur classibus aequor?

Me ne fugis? Per ego has lacrimas, dextramque tuam te,
Quando aliud mihi iam miserae nihil ipsa reliqui
Per connubia nostra, per inceptos hymenaeos,
Si bene quid de te merui, fuit aut tibi quicquam
Dulce meum, miserere, domus labentis et istam,
Oro, si quis adhuc precibus locus, exue mentem.

(Source: Cipriano de Rore : Missa Praeter Rerum Seriem (Huelgas Ensemble)

Original

(Source: Cipriano de Rore : Missa Praeter Rerum Seriem (Huelgas Ensemble)

Nederlands

'Hoopte je werkelijk, trouweloze, een zo groot onrecht te kunnen
verheimelijken en stil uit mijn land te kunnen vertrekken?
Houdt noch onze liefde, noch de eens gegeven belofte,
noch mijn wisse dood in een wreed overlijden jou hier?
Ja, haast je je zelfs om midden in de winter
en onder Noorderstormen je vloot de zee op te sturen,
meedogenloze? Zou je, als je niet op weg was naar een vreemd land
en een onbekende woonplaats en Troje nog bestond in zijn oude glorie,
naar dat Troje met je vloot ook op weg gaan over zo'n onstuimige zee?
Ontvlucht je mij soms? Bij deze mijn tranen en de door jou gedane belofte,
(want niets anders heb ik mij, rampzalige, nog overgelaten),
bij ons verbond van een huwelijk in wording, bid ik je,
als ik je ooit aan mij verplicht heb, of je ooit ter wille geweest ben,
heb dan deernis met mijn huis, nu het wankelt, en
als er nog plaats is voor beden, verander je verwerpelijke plan.

(Source: Bijnsdorp, Ben)

Original

Dissimulare etiam sperasti, peride tantum
Posse nefas? Tacitusque mea decedere terra?
Nec te noster amor, nec te data dextera quondam,
Nec moritura tenet crudeli funere Dido?

Quin etiam hiberno moliris sidere classem,
Et mediis properas Aquilonibus ire per altum,
Crudelis? Quid, si non arva aliena domosque
Ignotas peteres et Troia antiqua maneret,
Troia per undosum peteretur classibus aequor?

Me ne fugis? Per ego has lacrimas, dextramque tuam te,
Quando aliud mihi iam miserae nihil ipsa reliqui
Per connubia nostra, per inceptos hymenaeos,
Si bene quid de te merui, fuit aut tibi quicquam
Dulce meum, miserere, domus labentis et istam,
Oro, si quis adhuc precibus locus, exue mentem.

(Source: Cipriano de Rore : Missa Praeter Rerum Seriem (Huelgas Ensemble)

Frans

As-tu espéré, perfide, que tu pourrais de surcroît
dissimuler un tel crime et quitter ma terre sans rien dire
Ni notre amour, ni les serments de jadis échangés ne te retiennent,
Ni Didon qui mourra d'une cruelle mort ?

Que dis-je ? Tu armes une flotte sous les astres de l'hiver
Impatient d'aller parmi le grand large au milieu des Aquilons, cruel !
Eh quoi, si tu n'allais chercher des champs étrangers,
Des demeures inconnues, si l'antique Troie demeurait,
Tes vaisseaux iraient-ils, cette Troie, la chercher par des flots démontés ?

Est-ce moi que tu fuis ? Mais moi, au nom de mes larmes, au nom de ta foi jurée,
Par notre mariage, par les prémices de notre hyménée,
Si tu m'as quelque obligation, ou tu as trouvé en moi
Quelque douceur, aie pitié de cette maison qui chancelle et,
Je t'n prie, s'il est encore quelque place pour la prière, rejette cet affreux dessein.

(Source: Cipriano de Rore : Missa Praeter Rerum Seriem (Huelgas Ensemble)

Original

Dissimulare etiam sperasti, peride tantum
Posse nefas? Tacitusque mea decedere terra?
Nec te noster amor, nec te data dextera quondam,
Nec moritura tenet crudeli funere Dido?

Quin etiam hiberno moliris sidere classem,
Et mediis properas Aquilonibus ire per altum,
Crudelis? Quid, si non arva aliena domosque
Ignotas peteres et Troia antiqua maneret,
Troia per undosum peteretur classibus aequor?

Me ne fugis? Per ego has lacrimas, dextramque tuam te,
Quando aliud mihi iam miserae nihil ipsa reliqui
Per connubia nostra, per inceptos hymenaeos,
Si bene quid de te merui, fuit aut tibi quicquam
Dulce meum, miserere, domus labentis et istam,
Oro, si quis adhuc precibus locus, exue mentem.

(Source: Cipriano de Rore : Missa Praeter Rerum Seriem (Huelgas Ensemble)

Engels

Base and ungrateful, cou'd you hope to fly,
And undiscover'd scape a Lover's Eye!
Nor cou'd my Kindness your Compassion move,
Nor plighted Vows, nor dearer Bands of Love!
Or is the Deathe of a despairing Queen
Not worth preventing, though too well foreseen?

Ev'n when the Wintry Winds command your stay,
You dare the Tempests, and defie the Sea.
False, as you are, suppose you were not bound
To lands unknown, and foreign Coasts to sound;
Were Troy restor'd, and Priam's happy Reign,

Now durst you tempt for Triy, the raging Main?
See, whom you fly; am I the Foe you shun;
Now by those holy Vows, so late begun,
By this right Hand, (since I have nothing more,
To challenge, but the Faith you gave before;)
I beg you by these Tears too truly shed,
By the new Pleasures of our Nuptial Bed;
If ever Dido, when you were most kind,
Were pleasing in your Eyes, or touch'd your Mind;
By these my Pray'rs, if Pray'rs may yet have Place,
Piry the Fortunes of a falling Race.

(Source: Cipriano de Rore : Missa Praeter Rerum Seriem (Huelgas Ensemble)

Pagina laatst bewerkt : 30/10/2019 13:46:18
Eigen code : #Tekst_7787