Tekst
Version imprimante

Horatius, Quintus Flaccus : Donec gratus eram tibi

-> Néerlandais
-> Français
-> Anglais

Horatius:


Horatius:
Donec gratus eram tibi
Nec quisquam potior brachia
Candidae cervici iuvenis dabat,
Persarum vigui rege beatior.

Lydia:
Donec non aliam magis
Arsisti neque erat Lydia
Post Cloen multi Lydia nominis
Romana vigui clarior Ilio?

Horatius:
Me nunc Thresa Chloe regit
Dulces docta modos et citharae
Sciens, pro qua non metuam mori,
Si parcent animae fata superstiti.

Lydia:
Me torret face mutua
Thurini Calais filius
Ornithi, pro quo bis patiar mori,
Si parcent puero fata superstiti,

Horatius:
Quid qi prisca redit Venus
Diductosque iugo cogit aheneo,
Si flava excutior Chloe
Reiectaeque patet ianua Lydiae ?

Lydia:
Quamquam sidere pulchrior
Ille est, tu levior cortice et
Improbo iracundior Adria,
Tecum vivere amem,
Tecum obeam libens.

(Horatius: Oden, boek III, 9)

(Source: Meier, Bernardus (1975), p.16-22)


Original


Horatius:
Donec gratus eram tibi
Nec quisquam potior brachia
Candidae cervici iuvenis dabat,
Persarum vigui rege beatior.

Lydia:
Donec non aliam magis
Arsisti neque erat Lydia
Post Cloen multi Lydia nominis
Romana vigui clarior Ilio?

Horatius:
Me nunc Thresa Chloe regit
Dulces docta modos et citharae
Sciens, pro qua non metuam mori,
Si parcent animae fata superstiti.

Lydia:
Me torret face mutua
Thurini Calais filius
Ornithi, pro quo bis patiar mori,
Si parcent puero fata superstiti,

Horatius:
Quid qi prisca redit Venus
Diductosque iugo cogit aheneo,
Si flava excutior Chloe
Reiectaeque patet ianua Lydiae ?

Lydia:
Quamquam sidere pulchrior
Ille est, tu levior cortice et
Improbo iracundior Adria,
Tecum vivere amem,
Tecum obeam libens.

(Horatius: Oden, boek III, 9)

(Source: Meier, Bernardus (1975), p.16-22)

Néerlandais


Horatius:
Zolang ik van je lieve gunst mocht delen
en er geen meer bevoorrechtte zijn armen
rondom je witte hals mocht winden,
wist ik mij zaliger dan zelfs de vorst der Perzen.

Lydia:
Zolang jij niet een heter passie voelde
voor iemand anders dan voor de vermaarde Lydia,
die voor Cloë niet moest wijken,
kreeg ik meer roem dan Ilia van Rome!

Horatius:
Mij domineert vandaag Chloë van Tracië,
een zoete zangeres die vaardig luit speelt,
voor wie ik niet zou aarzelen te sterven,
indien het lot in ruil háár lot verlengde!

Lydia:
Een wederzijdse liefdesgloed verzengt mij
voor Calaïs, Ornytus’ zoon uit Thurië,
voor wie ik gaarne tweemaal wilde sterven,
Indien het lot in ruil zíjn lot verlengde!

Horatius:
Maar als de eerste min zou keren
die ons opnieuw onder een bronzen juk bond,
dan werd de blonde Chloë uitgebannen
en stond mijn deur voor Lydia wijd open!

Lydia:
Al is hij mooier dan de mooiste sterren
en jíj lichter dan kurk en ongestuimer
nog dan Adria, toch zou ik willen
leven met jou en met jou willen sterven!

Original


Horatius:
Donec gratus eram tibi
Nec quisquam potior brachia
Candidae cervici iuvenis dabat,
Persarum vigui rege beatior.

Lydia:
Donec non aliam magis
Arsisti neque erat Lydia
Post Cloen multi Lydia nominis
Romana vigui clarior Ilio?

Horatius:
Me nunc Thresa Chloe regit
Dulces docta modos et citharae
Sciens, pro qua non metuam mori,
Si parcent animae fata superstiti.

Lydia:
Me torret face mutua
Thurini Calais filius
Ornithi, pro quo bis patiar mori,
Si parcent puero fata superstiti,

Horatius:
Quid qi prisca redit Venus
Diductosque iugo cogit aheneo,
Si flava excutior Chloe
Reiectaeque patet ianua Lydiae ?

Lydia:
Quamquam sidere pulchrior
Ille est, tu levior cortice et
Improbo iracundior Adria,
Tecum vivere amem,
Tecum obeam libens.

(Horatius: Oden, boek III, 9)

(Source: Meier, Bernardus (1975), p.16-22)

Français


Horatius:
Tout le temps où je te plaisais,
où aucun jeune rival, plus aimé,
n'entourait de tes bras to cou éblouissant,
j'ai prospéré, plus fortuné que le roi des Perses.

Lydia:
Tout le temps où tu n'a pas brulé davantage pour un autre,
où Lydie ne passait point après Chloé,
Lydie nommée partout,
,'ai prospéré, plus illustr que la romaine Ilia.

Horatius:
Je suis maintenant sous les lois d'une Thrace, de Chloé,
instruite aux doux accords, savante à la cithare,
et pour elle, je ne craindrai pas de mourir
si, épargnée par les destins, ma chère âme doit me survivre.

Lydia:
Je suis consumée d'un feu qu'il partage
pour un Thurien, pour Calaïs, fils d'Ornytus,
et, pour lui, je consentirai à mourir deux fois,
si, épargnée par les destins, le cher enfant doit me survivre.

Horatius:
Et quoi! Si elle revient, la Vénus d'autrefois,
si elle rapproche sous le joug d'airain nos coeurs désunis,
si je congédie la blonde Chloé
et si, à Lydie repoussée, la porte se rouvre?

Lydia:
Bien qu'il soir plus beau qu'un astre
et toi, plus léger que le liège,
plus irritable que l'Adriatique sans frein,
avec toi j'aimerais à vivre, avec toi je mourrais volontiers.

(Source: Le Chant de Virgile (Huelgas ensemble)

Original


Horatius:
Donec gratus eram tibi
Nec quisquam potior brachia
Candidae cervici iuvenis dabat,
Persarum vigui rege beatior.

Lydia:
Donec non aliam magis
Arsisti neque erat Lydia
Post Cloen multi Lydia nominis
Romana vigui clarior Ilio?

Horatius:
Me nunc Thresa Chloe regit
Dulces docta modos et citharae
Sciens, pro qua non metuam mori,
Si parcent animae fata superstiti.

Lydia:
Me torret face mutua
Thurini Calais filius
Ornithi, pro quo bis patiar mori,
Si parcent puero fata superstiti,

Horatius:
Quid qi prisca redit Venus
Diductosque iugo cogit aheneo,
Si flava excutior Chloe
Reiectaeque patet ianua Lydiae ?

Lydia:
Quamquam sidere pulchrior
Ille est, tu levior cortice et
Improbo iracundior Adria,
Tecum vivere amem,
Tecum obeam libens.

(Horatius: Oden, boek III, 9)

(Source: Meier, Bernardus (1975), p.16-22)

Anglais


Horatius:
When I was dear to you
and no more favoured rival put his arms
about your snowy neck,
I flourished then as bless'd as Persia's king.

Lydia:
When you burned for no one
more than for me and Lydia came before Chloe,
Lydia's reputation
flourished as bright as Roman Ilia's name.

Horatius:
But Thracian Chkloe rules me now
(a clever lyrist and skilled in secuctive modes),
form whom I would not fear to die
if the Fates would agee to let my love live.

Lydia:
But Thurian Calais
kindles me now with a torch of mutual love,
for whom I would die twice
if the Fates would agree to let my love live.

Horatius:
What if our love should come
again and venus yoke her strays with bronze,
blonde Chloe be jilted,
the door thrown open for disregarded Lydia.

Lydia:
Though he is as fair as a star
and you are as light as cork and bad-tempered
as the Adriatic. I'd love
to live with you, with you would gladly die.

(Source: Le Chant de Virgile (Huelgas ensemble)


Page (re)travaillée la dernière fois : 30/10/2019 13:44:18
Mon code : #Tekst_9730